(klik hier voor de uitgebreide biografie van Daniël de Lange)

A man with a face as striking as that of Liszt.
(Bernhard Shaw over Daniël de Lange)

Daniël de Lange (1841-1918)

Daniël de Lange werd in Rotterdam geboren op 11 juli 1840 als tweede zoon van Samuel de Lange senior. Zijn jeugdjaren stonden geheel in het teken van de muzikale opvoeding die hij samen met zijn oudere broer Samuel genoot. Hij leerde cello, piano en orgel spelen en kreeg van zijn vader les in muziektheorie en compositie. Op zijn 14e jaar verhuisde hij met zijn broer naar Brussel om aan het conservatorium te studeren. Daniël groeide uit tot cellovirtuoos onder leiding van Adrien Servais.

Als cello/pianoduo maakten Daniël en Samuel concertreizen door heel Europa. Hun internationale carrière bracht hen in Lviv (Oekraïne), waar ze van 1860 tot 1863 docent aan het conservatorium waren. Na terugkeer in Nederland bleef Samuel in Rotterdam wonen, maar Daniël vond het muziekleven daar te beperkt en vertrok naar Parijs.
Hij ontwikkelde zich tot koordirigent en organist, componeerde, doceerde en raakte bevriend met Saint-Saëns, Lalo, Massenet en Bizet. Hij raakte gefascineerd door de oude muziek van Palestrina en maakte kennis met de “nieuwe” muziek van Wagner en Berlioz.
In 1869 trouwde hij met Lide van Oordt. Toen de Frans-Duitse Oorlog uitbrak, in 1870, keerde het jonge paar terug naar Nederland en vestigde zich in Amsterdam.

Daniël de Lange groeide uit tot een van de meest toonaangevende figuren in het Nederlandse muziekleven. Als docent, dirigent, mede-oprichter en later directeur van het Amsterdams Conservatorium, muziekrecensent en bestuurslid van onder meer de Nederlandsche Koorvereeniging, Vereeniging voor Nederlandsche Muziekgeschiedenis en de Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst drukte hij zijn stempel en gaf hij zijn idealen vorm.

In 1881 richtte hij een a-capella-koor op, een noviteit in die tijd. Door heel Europa voerde men met groot succes muziek uit van ‘vergeten’ componisten als Sweelinck en andere Nederlandse en Italiaanse meesters uit de Renaissance. Voor zijn verdiensten op dit gebied werd hij door de Oostenrijkse keizer onderscheiden in de orde van de IJzeren Kroon. De Nederlandse regering ridderde hem 1893 met de orde van de Nederlandse Leeuw.

In 1910 overleed Lide van Oordt. Daniël hertrouwde met Anna Maria Gouda. Beiden raakten geïnteresseerd in de theosofie, wat in 1914 resulteerde in hun emigratie naar het hoofdkwartier van de theosofische gemeenschap in Amerika, Point Loma in Californië. Hij werd directeur van het Isis Conservatory of Music en schreef het boekje “Thoughts on Music”. Op 30 januari 1918 overleed Daniël de Lange.
Hij liet een bescheiden, maar interessant oeuvre na van liederen, kamermuziek, werken voor piano solo en orgel, veel koormuziek en enkele orkestwerken.
De in 2005 opgerichte Stichting Muzikale Nalatenschap Daniël de Lange en Samuel de Lange jr., kortweg Stichting De Lange, heeft tot doel het cultureel erfgoed van de broers De Lange onder de aandacht te brengen en te stimuleren dat hun muziekwerken weer klinken.